افراد زيادي هستند که (به خصوص در ميان‌سالي) به اشکال مختلف از زندگي‌
خود راضي نبوده و نسبت به وضع زندگي‌شان اظهار خستگي و بي‌حوصلگي
مي‌کنند. اين خستگي و بي‌حوصلگي مي‌تواند يک مارپيچ رو به پايين ايجاد
کند و اين مارپيچ مي‌تواند افسردگي، بي‌ميلي، نااميدي و بسياري احساسات
منفي ديگر در خود داشته باشد. احتمالاً مهمترين مسئله براي فردي که در
چنين موقعيتي قرار دارد اين حس است که نمي‌دانند چه بايد بکنند و به همين
خاطر هيچ کاري نمي‌کنند. در مطلب امروز چند مهارت مهم را برايتان شرح
مي‌د‌هيم که اين مهارت‌ها به شما کمک مي‌کنند خودتان را از اين مارپيچ
منفي دور نگه داريد.

پسرک پدربزرگش را تماشا کرد که نامه‌ای می‌نوشت.

بالاخره پرسید:  ماجرای کارهای خودمان را می‌نویسید؟ درباره‌ی من می‌نویسید؟

پدربزرگش از نوشتن دست کشید و لبخند زنان به نوه‌اش گفت: درسته درباره‌ی تو می‌نویسم اما مهم‌تر از نوشته‌هایم مدادی است که با آن می‌نویسم. می‌خواهم وقتی بزرگ شدی مانند این مداد شوی.

پسرک با تعجب به مداد نگاه کرد و چیز خاصی در آن ندید.

اما این هم مثل بقیه مدادهایی است که دیده‌ام.

بستگی داره چطور به آن نگاه کنی.

در این مداد ۵ خاصیت است که اگر به دستشان بیاوری، تا آخر عمرت با آرامش

 زندگی می‌کنی.

صفت اول:

می‌توانی کارهای بزرگ کنی اما نباید هرگز فراموش کنی که دستی وجود دارد که حرکت تو را هدایت مي‌کند.

اسم این دست خداست. او همیشه باید تو را در مسیر ارده‌اش حرکت دهد.

صفت دوم:

گاهی باید از آنچه می‌نویسی دست بکشی و از مداد تراش استفاده کنی. این باعث می‌شود مداد کمی رنج بکشد اما آخر کار، نوکش تیزتر می‌شود. پس بدان که باید رنج‌هایی را تحمل کنی چرا که این رنج باعث می‌شود انسان بهتری شوی.

صفت سوم:

مداد همیشه اجازه می‌دهد برای پاک کردن یک اشتباه از پاک‌کن استفاده کنیم. بدان که تصحیح یک کار خطا، کار بدی نیست. در واقع برای اینکه خودت را در مسیر درست نگهداری مهم است.

صفت چهارم:

چوب یا شکل خارجی مداد مهم نیست، زغالی اهمیت دارد که داخل چوب است. پس همیشه مراقبت درونت باش چه خبر است.

صفت پنجم:

همیشه اثری از خود به جا می‌گذارد. بدان هر کار در زندگی‌ات می‌کنی ردی به جا می‌گذارد و سعی کن نسبت به هر کاری می‌کنی هوشیار باشی و بدانی چه می‌کنی.

یك نظرسنجی در انگلیس نشان داد از نظر دوستداران ادبیات، یك خط از
رمان «بلندی‌های بادگیر» اثر «امیلی برونته»، رمانتیك‌ترین جمله در تاریخ
ادبیات انگلیسی است.
در این نظرسنجی كه 2000 نفر در آن شركت داشتند، 20 درصد از شركت‌كنندگان
جمله‌ :
روح از هر چه ساخته شده باشد، جنس روح او و من از یك جنس است
را به عنوان عاشقانه‌ترین جمله ادبی انتخاب كردند و به این ترتیب كتاب
«بلندی‌های بادگیر» را به عنوان عاشقانه‌ترین كتاب ادبیات انگلیسی برگزیدند.
این جمله را كاترین ارشاو خطاب به هتكلیف به زبان می‌آورد
 
عنوان دوم در این نظر سنجی به «وینی پو» خرس مشهور كتاب كودكان تعلق گرفت كه
در یك جمله گفته است :
اگر 100 سال عمر كنی، امیدوارم من 100 سال منهای یك روز زنده بمانم تا مجبور
نباشم بدون تو زندگی كنم.
داستان‌های این خرس را ای. ای. میلن خلق كرده است
 
در این میان اما جمله‌ای از مشهورترین تراژدی «ویلیام شكسپیر» مقام سوم را كسب
كرد. این جمله كه از نمایشنامه «رومئو و ژولیت» آمده، چنین است:
آرام‌باش! چه نوری است كه از آن پنجره می‌تابد؟ آنجا مشرق است و ژولیت خورشید
تابان.

در مكان چهارم جمله‌ای از «وی.اچ . اودن» و در مكان پنحم یك جمله از دكتر
زئوس نویسنده مشهور كتاب‌های كودكان رای آورد و آن جمله چنین است:
وقتی می‌فهمی عاشق شدی كه می‌بینی دوست نداری بخوابی، چون واقعیت شیرین‌تر از
رویاهایت شده است.

As you welcome a new day with a Smile on your lips,  love in your Heart and good houghts in your mind,  here is me wishing you a very good morning along

with a soothing slide show on heart prints.

Every little word and act of ours

carries an image of our own self dear.

Every moment is an opportunity

to show our care and concern to our loved ones.

Download link:

http://wikisend.com/download/390398/Heart Prints.PPS

در اين پست قصد داريم شما را با حقايقي جالب از زندگي آشنا كنيم، براي مطالعه به ادامه مطلب مراجعه فرماييد.

آسمان را بنگر، که هنوز، بعد صد‌ها شب و روز
مثل آن روز نخست، گرم و آبی و پر از مهر به ما می‌خندد

یا زمینی را که، دلش از سردی شب‌های خزان نه شکست و نه گرفت
بلکه از عاطفه لبریز شد و نفسی از سر امید کشید
و در آغاز بهار، دشتی از یاس سپید، زیر پاهامان ریخت
تا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست

ماه من غصه چرا؟
تو مرا داری و من هر شب و روز، آرزویم همه خوشبختی توست
ماه من، دل به غم دادن و از یأس سخن‌ها گفتن
کار آنهایی نیست که خدا را دارند
ماه من، غم و اندوه اگر هم روزی، مثل باران بارید
یا دل شیشه‌ای‌ات از لب پنجره عشق، زمین خورد و شکست
با نگاهت به خدا چتر شادی وا کن
و بگو با دل خود، که خدا هست، خدا هست هنوز

او همانیست که در تار‌ترین لحظه‌ی شب، راه نورانی امید نشانم می‌داد
او همانیست که هر لحظه دلش می‌خواهد همه‌ی زندگی‌ام، غرق شادی باشد

ماه من ...
غصه اگر هست بگو تا باشد
معنی خوشبختی، بودن اندوه است
این‌همه غصه و اندوه، این‌همه شادی و شور
چه بخواهی چه نه، میوه یک باغند
همه را با هم و با عشق بچین، ولی از یاد مبر
پشت هر کوه بلند، سبزه زاری است پر از یاد خدا
و در آن باز کسی می‌خواند

که خدا هست
خدا هست
خدا هست هنوز

من از مردی می‌گویم که عهده‌دار شده بود
در مراسم تدفین دوستی سخن بگوید.
او به تاریخ‌های روی سنگ مزار او اشاره کرد،
از آغاز..... تا پایان.
او یادآور شد که اولی تاریخ زاد‌روز وی است،
و اشک‌ریزان از تاریخ بعدی سخن گفت،
اما او گفت آنچه بیش از همه اهمیت دارد
خط تیره‌ی بین آن دو تاریخ است:
(1336 - 1390 )
زیرا این خط تیره تمام مدت زمانی را نشان می دهد
که او بر روی زمین می‌زیست......
و اکنون فقط کسانی که به او عشق می‌ورزیدند
می‌دانند که ارزش این خط کوچک برای چیست.
زیرا اهمیتی ندارد، که دارایی ما چقدر است،
اتومبیل‌ها... خانه‌ها.... پول نقد،
آنچه اهمیت دارد این است که چگونه زندگی می کنیم و چگونه عشق می‌ورزیم و چگونه خط تیره‌ی خود را صرف می‌کنیم.

بنابراین در این باره سخت بیندیشید
آیا چیزهایی در زندگیتان هست که بخواهید تغییرشان دهید؟
چون ابداً نمی‌دانید چه زمانی باقی مانده
که بتوانید آن را از نو بسازید.
اگر فقط می‌توانستیم طوری آهسته حرکت کنیم
که آنچه را درست و حقیقی است دریابیم،
و همیشه کوشش کنیم تا بفهمیم که
دیگران چه احساسی دارند،
و در خشمگین کردن کمتر عجله کنیم،
و قدردانی بیشتری از خود نشان دهیم،
و در زندگی خود به دیگران چنان عشق بورزیم
که هرگز قبلاً عشق نورزیده‌ایم
با احترام رفتار کنیم،
بیشتر لبخند بزنیم،
و به خاطر داشته باشیم که این خط تیره ی ویژه
ممکن است فقط مدت کوتاهی ادامه داشته باشد.
بنابراین وقتی  از شما یاد کنند
آیا سر افراز خواهید بود از آنچه می‌گویند و
این که شما خط تیره خود را چگونه صرف کرده‌اید؟!!!

ويكتوريا دختر زيبا و باهوش پنج ساله‌اي بود.
يك روز كه همراه مادرش براي خريد به فروشگاه رفته بود، چشمش به يك گردن‌بند
مرواريد بدلي افتاد كه قيمتش ??/? دلار بود، دلش بسيار آن گردن بند را مي‌خواست. پس پيش مادرش رفت و از مادرش خواهش كرد كه آن گردن‌بند را برايش بخرد.
مادرش گفت:
خوب! اين گردن‌بند قشنگيه، اما قيمتش زياده، خوب چه كار مي‌توانيم بكنيم!
من اين گردن بند را برات مي خرم اما شرط داره، وقتي به خانه رسيديم، يك ليست
مرتب از كارها كه مي‌تواني انجام شان بدهي رو بهت مي‌دم و با انجام آن كارها مي‌تواني پول گردن بندت رو بپردازي و البته مادر بزرگت هم براي تولدت چند دلار
تحفه مي‌ده و اين مي تونه كمكت كنه.
ويكتوريا قبول كرد
او هر روز با جديت كارهايي كه برايش محول شده بود را انجام مي‌داد و مطمئن بود
كه مادربزرگش هم براي تولدش مقداري پول هديه مي‌دهد.
>>>بزودي ويكتوريا همه كارها را انجام داد و توانست بهاي گردن‌بندش را بپردازد.
>>>واي كه چقدر آن گردن‌بند را دوست داشت.
همه جا آن را به گردنش مي‌انداخت؛ كودكستان، بستر خواب، وقـتي با مادرش براي
كاري بيرون مي‌رفت،
 تنها جايي كه آن را از گردنش باز مي‌كرد حمام بود، چون
مادرش گفته بود ممكن است رنگش خراب شود!
>>>پدر ويكتوريا خيلي دخترش را دوست داشت.
هر شب كه ويكتوريا به بستر خواب مي‌رفت، پدرش كنار بسترش روي صندلي مخصوصش مي‌نشست و داستان دلخواه ويكتوريا را برايش مي‌خواند.
يك شب بعد از اينكه داستان تمام شد، پدر ويكتوريا گفت:
>>>ويكتوريا ! تو من رو دوست داري؟
>>>اوه، البته پدر! خودت مي دوني كه عاشقتم.
پس اون گردن‌بند مرواريدت رو به من بده !!!
نه پدر، اون رو نه! اما مي‌توانم عروسك مورد علاقه ام رو كه سال پيش براي
تولدم به من هديه
 دادي رو به خودت بدم، اون عروسك قشنگيه، مي‌تواني در مهماني‌هات دعوتش كني، قبوله؟
>>>>>>- ه عزيزم، باشه، مشكلي نيست …
>>>پدرش روي او را بوسيد و نوازش كرد و گفت: "شب بخير عزيزم"
>>>هفته بعد پدرش مجددا بعد از خواندن داستان، از ويكتوريا پرسيد:
>>>ويكتوريا ! تو من رو دوست داري؟
>>>اوه، البته پدر! خودت مي‌دوني كه عاشقتم.
>>>پس اون گردن‌بند مرواريدت رو به من بده !!!
>>>نه پدر، گردن‌بندم رو نه، اما مي توانم اسب كوچك و قشنگم رو بهت بدم، او
موهايش خيلي نرم و لطيفه، مي‌تواني در باغ با او قدم بزني، قبوله؟
نه عزيزم، باشه، مشكلي نيست
و دوباره روي او را بوسيد و گفت:
خدا حفظت كنه دختر زيباي من، خوابهاي خوب ببيني"
>>>چند روز بعد، وقتي پدر ويكتوريا آمد تا برايش داستان بخواند، ديد كه ويكتوريا
روي تخت نشسته و لب هايش مي لرزد.
ويكتوريا گفت : "پدر، بيا اينجا" ، دست خود را به سمت پدرش برد، وقتي مشتش را
باز كرد گردن‌بندش آنجا بود و آن را در دست پدرش گذاشت.
پدر با يك دستش آن گردن‌بند بدلي را گرفته بود و با دست ديگرش، از جيبش يك قوطي
چرمي طلايي رنگ بسيار زيبا را بيرون آورد. داخل قوطي، يك گردن‌بند زيبا و اصل
مرواريد بود!!! پدرش در تمام اين مدت آن را نگهداشته
 بود. او منتظر بود تا هر
>>>وقت ويكتوريا از آن گردن‌بند بدلي صرف‌نظر كرد، آن وقت اين گردن‌بند اصل و زيبا
را برايش هديه بدهد.
>>>اين مسأله دقيقاً همان كاري است كه خداوند در مورد ما انجام مي‌دهد! او منتظر مي‌ماند تا ما از چيزهاي بي‌ارزشي كه در زندگي به آن ها چسبيديم دست بكشيم، تا
آن وقت گنج واقعي‌اش را به ما هديه بدهد. اين داستان سبب مي‌شود تا درباره
چيزهايي كه به آن دل بستيم بيشتر فكر كنيم … سبب مي‌شود، ياد چيزهايي بيفتيم كه
به ظاهر از دست داده بوديم اما خداي بزرگ، به جاي آن ها، چيزهاي بهتر و
گرانبها‌تري را به ما ارزاني داشته

يكنواختي هم عادت ندهيم. چراكه زندگي جاريست و همانگونه كه خداوند شايسته‌ترين
نعمت ها را براي بندگانش قرار داده همواره فرصت ها و افق هاي بهتري در انتظار
ماست كه در سايه ي تلاش، بردباري و ايمان به آينده تحقق خواهد يافت.

دیروز چک باطله است
فردا چک وعده‌ای است
امروز است که تنها نقدینه شماست
آن را عاقلانه هزینه کنید . . .

اولین قدم مثبتی که می‌توانید بردارید
این است که منفی نباشید . . .

اگه کفشت پاتو می‌زد و از ترس قضاوت مردم پابرهنه نشدی
و درد رو به پات تحمیل کردی ، دیگر در مورد آزادی شعار نده . . .

گر گرد کسی بسیار گردی
گرچه بس عزیزی ،  خوار گردی . . .

عقیده بعضی انسانها بر مبنای عقده‌شان شکل می‌گیرد...

نود و نه درصد  از نگرانیهای ما
در زندگی هرگز اتفاق نمی‌افتد...
(دیل کارنگی)

باز هم بلند شو
ایستادن کسی که زمینش زده‌اند
از کسی که به زور سر پایش نگه داشته‌اند
زیباتر است . . .

گناهی بالاتر از این نیست که از گناه دیگران پرده برداریم . . .
(جبران خلیل جبران)

اگر طلب دشمن هستی خود را از دوستانت برتر بدان
ولی اگر دوست می‌خواهی بگذار دوستانت خود را از تو برتر بدانند . . .
(دیل کارنگی)

جامعه ما قهرمان زنده قبول نمی‌کند
باید مُرد تا قهرمان شد . . .

خوشبخت کسی است که شکوه رفتارش
آفریننده ی لبخند زندگی در چهره ی دیگران باشد . . .

وقتی با دوستانت دعوا می‌کنی تازه می‌فهمی آنها چقدر از اسرارت باخبرند . . .

اگر زیبایی را آواز سر دهی ، حتی در تنهایی بیابان ، گوش شنوا خواهی یافت . . .
(خلیل جبران)

ادمی اگر فقط بخواهد خوشبخت باشد به زودی موفق می‌گردد
ولی او می‌خواهد خوشبخت‌تر از دیگران باشد و این مشگل است
زیرا او دیگران را خوشبخت‌تر از انچه هستند تصور می‌کند...
(مونتسکیو)

افکار عمومی جایگاه آدمها را مشخص می‌کنند نه بر تخت‌نشینان...
حکیم ارد بزرگ

تردیدها به ماخیانت می‌کنند تا به آنچه لیاقتش را داریم نرسیم...
(شکسپیر)

یک ابله تحصیل کرده از یک ابله بی سواد ابله تر است . . .
(مولیر)

آنچه هستید شما را بهتر معرفی می کنید تا آنچه می‌گویید...
(حکیم بزرگمهر)

بخشندگی ، انتشار بوی خوش بنفشه بر ته کفشی است که لگدمالش کرده است .
(مارک تواین)

 حکایت اینگونه آغاز می‌شود که دو دوست قدیمی در حال عبور از بیابانی
بودند. در حین سفر، این دو سر موضوع کوچکی بحث می‌کنند و کار به جایی می‌رسد
که یکی کنترل خشم خودش را از دست می‌دهد و سیلی محکمی به صورت دیگری
می‌زند. دوست دوم که از شدت ضربه و درد سیلی شوکه شده بود بدون اینکه حرفی
بزند روی شنهای بیابان نوشت:« امروز بهترین دوست زندگیم سیلی محکمی به
صورتم زد.»آنها به راه خود ادامه دادند تا اینکه به درياچه‌ای رسیدند.
تصمیم گرفتند در آب کمی شنا کنند تا هم از حرارت و گرمای کویر خلاص شوند
و هم اتفاق پیش آمده را فراموش کنند. همچنان‌که مشغول شنا بودند ناگهان
همان دوستی که سیلی خورده بود حس کرد گرفتار باتلاق شده و گل و لای وی را
به سمت پایین می‌کشد. شروع به داد و فریاد کرد و خلاصه دوستش وی را با
هزار زحمت از آن مخمصه نجات داد. مرد که خود را از مرگ حتمی نجات‌یافته
دید، فوری مشغول شد و روی سنگ کنار آب به زحمت حک کرد:« امروز بهترین
دوست زندگیم مرا از مرگ قطعی نجات داد. » دوستی که او را نجات داده بود
وقتی حرارت و تلاش وی را برای حک کردن این مطلب دید با شگفتی پرسید:«
وقتی به تو سیلی زدم روی شن نوشتی و حال که تو را نجات دادم روی سنگ حک
می‌کنی؟»مرد پاسخ داد:
«وقتی دوستی تو را آزار می‌دهد آن را روی شن بنویس تا با وزش نسیم بخشش و
عفو آرام و آهسته از قلبت پاک شود. ولی وقتی کسی در حق تو کار خوبی انجام
داد، باید آنرا در سنگ حک کنی تا هیچ چیز قادر به محو کردن آن نباشد و
همیشه خود را مدیون لطف وی بدانی.»
یاد بگیریم آسیبها و رنجشها را در شن بنویسیم تا فراموش شود و خوبی و
لطف دیگران را در سنگ حک کنیم تا هیچ گاه فراموش نشود.
 ما آمده‌ایم تا با زندگی کردن قیمت پیدا کنیم نه به هر قیمتی زندگی کنیم